* امروز بعد مدتها سری به بخش کامنتهای وردپرس زدم و خدا رو شکر کردم که وردپرس این لیبل جفنگ رو آفریده، شما تصور کنید من ماه تا ماه به این وبلاگ سر نمیزنم اونوقت یه سری هستن که نوشته های منو تو توییتر و فیسبوک و گوگل پلاس نگاه میکنن و بعد میان تو کامنتهای اینجا ضمن اشاره به اون مطلب نقدش میکنن و بعضا فحش میدن و یادم میندازن چه آدم اخ و بدیم:دی تصور کنید حتی توییتای الکی روزمره من! جالبه طرف تو خود توییتر روش نمیشه جواب بده احتمالا بخاطر هویتش. بعد مباد ناشناس تو کامنتهای اینجا فحش میده! خلاصه یه عده از خود من بیشتر به اینجا سر میزنن.
* این متروک بودگی فقط شامل حال وبلاگهامون نمیشه. شبکه های اجتماعی هم خیلی خلوت شدن و نتیجه این خلوتی، واقعی شدن هویت آدمها و اکانتها هست، شما تصور کنید یه زمانی وقتی مطلبی تو شبکه ها مینوشتیم چقدر اکانت با هویت جعلی یا گمنام واکنش نشون میدادن و اصلا یه دوره ای مخصوصا سال ۸۸ و بعدش چقدر اکانت فیک تو گودر و پلاس و فیسبوک و فرندفید بود که خیلیم معروف و قهرمان یه عده شده بودن و زیر همه بحثها هم بودن، یه عده شون که اصلا برای خودشون یه جریانی بودن و نمیشد تصور کرد یه نفرن حتی! اما گویا الان دیگه صرفی نداره و اثری از اونها نیست، حداقل دیگه تولید محتوا ندارن و غالبا کسانی موندن که هوبت مجازی و واقعیشون تا حد زیادی بهم گره خورده هست. شما الان غیر از توییتر که تعامل کاربران پایینه، در جاهای دیگه به ندرت از این طیف میبینید، تلگرام که دیگه فبها. به هرحال لازمه طرف یه سیمکارت و گوشی هوشمند بخره و شارژش کنه برای هویت فیکش و خوب دیگه مثل سابق گمنامی بی خرج و حتی امن نیست!
* الان دیدم ممکنه این اخرین پست سال ۹۴ باشه، هنوز به طور ثابت روزانه متوسط حدود ۳۰۰ نفر به اینجا سر میزنن که ضمن سپاس از وفاداری به رسم قدیمها سال نو رو هم تو وبلاگ تبریک میگم. نمیدونم چرا هنوز به اینجا مرتب سر میزنید و البته واقعا ته دلم میخواد دلایلتون رو بدونم. انشاالله سال پر از خیر و برکت و اتفاقات خوب برای همه مون باشه:)
